Liber, Caput

 1  2, 10|            dicit: Dii, qui caelum et terram non fecerunt, pereant a
 2  2, 10|            caelus, ipse Deus formans terram et quae in ea sunt; ipse
 3  2, 29|            coli debit, qui caelum et terram, mare et omnia quae in eis
 4  2, 36|        Francorum dominatio possideat terram hanc. Post dies autem paucos,
 5  2, 37|               et superatis redegamus terram in ditione nostra'. Cumque
 6  3, 8 |      inpulsus, de altitudine muri ad terram corruit ibique spiritum
 7  3, 13|         manentes infra murorum septa terram excolant frugesque in habundantiam
 8  3, 15|              equorum; et decubans in terram cum eo a longe, aversis
 9  3, 15|            generatione sua, dedit ei terram propriam, in qua cum uxore
10  3, 34|          bonitatis tuae in universam terram vulgatur, cum tanta sit
11  4, 31|        caster ruerat, advenerunt, et terram illam, quae monte deruente
12  4, 36|            in quo stabat, cecidit ad terram crepuitque et mortuus est.
13  5, 5 |            Numquid soli inhabitabunt terram? O si te habuisset Massilia
14  5, 25|             astili divisum, ensis ad terram ruit. Guntchramnus vero
15  5, 33|          diruentes arbores per totam terram illam auditus est; quod
16  5, 38|             comam capitis puellam in terram conlidit, et diu calcibus
17  6, 29|            caesariem, conlisit se in terram, dicens: 'Heu, heu, heu
18  6, 32|              vitam, iussu reginae in terram proiecitur resupinus; posito
19  7, 3 |             hasta transfixit. Qui ad terram ruens, plerisque adhuc ictibus
20  7, 31|              nec vivens putaretur ad terram reverti. Adtamen accepta,
21  7, 40|          iactantiam eorum prorsus in terram conruisse, omnia pandit,
22  8, 15|     omnipotenti, qui caelum fecit ac terram, dignum sit sacrificium
23  8, 34|      tenebatur, eliderit parietem in terram, conlidens palmas et clamans,
24  8, 41| interfecerunt.~ ~Cum autem per totam terram sonus illi percurrerit,
25  9, 10|         sustentantibus astilibus, ad terram ruere non possit. Interfecti
26  9, 12|            in femore, debilitatus ad terram ruit et sic, inruentibus
27  9, 35|           egressa falarica, ruens ad terram, advenientem multitudinem,
28 10, 1 |        emisit, octoaginta homines ad terram conruisse et spiritum exalasse.
29 10, 13|            tuum, donec revertaris in terram, de qua sumptus es; quia
30 10, 13|              eorum et revertentur in terram suam, in illa die peribunt
31 10, 24|              hebes effectus, ruit in terram et factus est velut mortuus.
32 10, 24|            hominem, qui corruerat in terram, ait: 'Vade ad domum tuam.
33 10, 29|        erigens se, defixit virgam in terram, quam manu gerebat, eamque