Liber, Caput

 1  1, 1 |      enim est, quod hic primus homo Adam, antequam peccaret,
 2  1, 4 |        quia Deus noster non ut homo irascitur: commovetur enim
 3  1, 47|     aliquo occasu finitur, ubi homo in beatitudine aeterna permanet,
 4  2, 7 |      haec agerit, quadam nocte homo pauperculus, crapulatus
 5  3, 15|       Accepta vero sacramenta, homo ille abiit, et vinditum
 6  3, 15|       metatum eius. Ait ad eum homo: 'Dic tu, o creditor soceri
 7  4, 12|      ut inter tabulas aspicere homo non possit. Ad hos aditus
 8  4, 12|        facinus perpetrasse, ut homo vivens sepulchro reconderetur.
 9  4, 31| serpentis, ita interficiebatur homo ille a veneno, ut die altera
10  5, 43|       verus Deus, ita et verus homo credatur'. Et ille: 'Cuius
11  5, 44|    esse, ut Deus persona sicut homo carneus nominetur; adfirmans
12  5, 45|     hoc obiit tempore; fuitque homo valde elegans ac prudens,
13  6, 5 |       respondit: 'Numquid Deus homo fieri potuit aut de mulieri
14  6, 5 |    dixi: 'Ut Deus, Dei filius, homo fierit, non suae, sed nostrae
15  6, 5 |   trucidasse. Igitur quod Deus homo futurus esset, audi prophetam
16  6, 5 |      tuum: Et Deus, inquid, et homo, et quis cognovit eum? Et
17  6, 6 |        mundabat eos. Post haec homo erat Andecavensis incola,
18  6, 6 |    suis. Quibus discedentibus, homo quidam Dominicus, - sic
19  6, 8 |         quia scito, quod, quem homo reddere noluit, Dominus
20  6, 14|      nullum esset spatium, cum homo correptus fuisset ab eo. ~~~
21  6, 40|   omnes lucri facerem. Numquid homo mortalis non est daturus
22  7, 14| quamquam possit fieri, ut unus homo utriusque artificii magisterio
23  7, 14|         ut adseris, patres hic homo habuit, lanarium simul molinariumque.
24  7, 41|      41. De gigante.~ ~Tunc et homo ille inmensi corporis ad
25  8, 4 |        aevo vix ita tam cautus homo repperire possit ac strinuus.
26  8, 10|   proiecissent, venit ad regem homo, qui diceret: ìSi mihi contrarium
27  8, 20|     nomen eorum Adam, quod est homo terrenus, sic utique vocans
28  8, 34|  clausa, in qua vix unus stans homo recipi possit. In hac cellola
29  8, 41|     hac voce illius evaginatum homo ille gladium praedictum
30  8, 44|     praeeunte cereo, visus est homo quasi ebrius in angulo oraturii
31 10, 13| quamlibet in pulvere redigatur homo et aquis ac terrae venti
32 10, 24|        superius, haec retulit: Homo erat in Anthiocia valde
33 10, 24|      sua, ait: 'Non poteras, o homo Dei, cum Simeone vestro