Liber, Caput
1 2, 3 | respiciens manefestis gloriam ac virtutem tuam, ut oculos meos aperiens
2 2, 3 | praesenserunt. Adiuro te per ipsam virtutem quam habes, ut mihi desideratam
3 2, 3 | caecaverat eum cupiditas, et virtutem Dei omnipotentis inridere
4 2, 10| meam alteri non dabo neque virtutem meam sculptilibus, qui ab
5 2, 23| iudice propius accedo. Cuius virtutem atque splendorem contuens,
6 2, 30| et expertus fuero illam virtutem, quam de te populus tuo
7 2, 37| Praecinxisti me, Domine, virtutem ad bellum, subplantasti
8 3, 28| reginae beati Martini fuisse virtutem. ~~~
9 4, 2 | commotus rex, timens etiam virtutem beati Martini, misit post
10 4, 2 | simulque et rogans, ut pro se virtutem beati Martini antestites
11 4, 28| Post cuius obitum Deus virtutem magnam ostendit. Lyghnus
12 5, 6 | neglegentibus evenerit, qui post virtutem caelestem terrena medicamenta
13 5, 6 | induxisset super divinam virtutem. Tales enim et monet et
14 5, 21| hoc beati Martini fuisse virtutem. ~~~
15 5, 25| invocato nomen Domini et virtutem magnam beati Martini elevatoque
16 6, 6 | per spiritum Domini adesse virtutem; et ait diacono: 'Infirmum,
17 6, 6 | advenit ad istius miraculi virtutem probandam. Qui dum in monastirio
18 7, 29| per omnia sacrosancta vel virtutem praesentis antestitis, nullum
19 7, 29| interficere in atrio cogitabat et virtutem sancti antestitis metuebat.
20 8, 14| aliorum sanctorum, quorum virtutem nos credimus fuisse salvatos.
21 8, 16| ìPer omnipotentem Deum et virtutem beati Martini antestitis
22 8, 34| malus spiritus credo, ob virtutem adque magnitudinem sancti
23 9, 30| rex ingemiscens ac metuens virtutem sancti Martini, ipsum incendio
24 10, 15| cruce dominica, cuius prius virtutem dispexerat, in obviam egreditur,
25 10, 29| his vero signis, quae per virtutem sancti Iuliam martyris Martinique
|