Liber, Caput

 1  3, 11|   promissionibus hi inlecti suam voluntatem facere repromittunt. Ille
 2  3, 15|          sic valeas, quando enim voluntatem adhibibis, ut, adsumptis
 3  3, 18|        reginae utraque, dicens: 'Voluntatem tuam, o gloriosissima regina,
 4  4, 11| properarent. Cumque Catoni regis voluntatem patefecissent, suspendit
 5  4, 11|  cupientes, dicunt: 'Pande nobis voluntatem tuam, ut sciamus, quid debeamus
 6  4, 12|      hanc subderet. Sed ille cum voluntatem sacerdotis sui implere differret
 7  4, 26|      pararet egredi, antecepavit voluntatem eius industria abbatissae,
 8  4, 51|         exitus, ut non meriritur voluntatem propriam mortem inminente
 9  5, 15| iustitiam facit, in aliam partem voluntatem eorum retorsit. Nam confligentibus
10  5, 18|          cibus esse debet facere voluntatem Dei et non in his diliciis
11  5, 43|   ratione conperitum, sed tantum voluntatem in catholica lege perversum.
12  5, 43|         ille: 'Cuius quis implet voluntatem, eius et iunior est; semper
13  5, 43|       est patri, quia ille facit voluntatem patris, nec pater illius
14  5, 43|         patris, nec pater illius voluntatem facere non probatur'. Ad
15  5, 43|    cognuscas, Patrem Fili facere voluntatem, si in te fides euangelica
16  6, 9 |      Cuius assensum rex praebuit voluntatem, sed non multum post tempus,
17  6, 40|         gloriam conaris ademere? Voluntatem quidem ostendis, sed potestas
18  6, 46|           quod non remanerit qui voluntatem eius servaret, saepe calcavit.
19  7, 6 |         ut, quisque sine fratris voluntatem Parisius urbem ingrederetur,
20  9, 20|      voluit, et ego de his facio voluntatem eius'. Promittentibus nobis,
21  9, 36|     huius anni direxit eum iuxta voluntatem virorum, qui eum a rege
22 10, 5 |        in villam Maroialensi, ut voluntatem suam expleret, praesensit
23 10, 15|       pariter uno animo eademque voluntatem. Denique, orto igitur scandalum,