Liber, Caput

 1  1, 10|              desertum, nec esset eis via, qua possint pergere, ad
 2  2, 7 |          atque, ut virum suum de hac via reciperet sospitem, praecabatur.
 3  2, 37|             ut nec ibi quidem aut in via aliquem expoliarent aut
 4  3, 10|            quae, nescio quo casu, in via mortua est, et postea Parisius
 5  3, 15|             et repperisset utique in via, si nox obstaculum non praebuisset.
 6  4, 30|         tamen et Adovario discedendi via indulta est. Magni ibi tunc
 7  5, 5 |              Silvestri, adsecutus in via Petrum diaconum, lancea
 8  5, 25|              ad regem petiit. Qui in via adpraehensus et spoliatus
 9  5, 43|             lege perversum. Quem cum via Toronus detulisset, lacessire
10  6, 35|         facultate, transmittitur; in via vero ictuatus sanguine,
11  6, 37|      discedere iussus est. Verum ubi via carpere coepit, iterum ab
12  6, 45|          aliquas insidias puellae in via pararent, vallatam ab exercitu
13  6, 45|      pergebant ut poterant. Per quam via tanta spolia tantaequae
14  7, 1 |             non possit. Cumque nobis via inter conpraementes ab his
15  8, 15|            mihi: ìNon est aequa haec via, quam sequeris, nec tu ignobilis
16  8, 21|          timentes, ne, adprehensi in via, diversis subegerentur poenis,
17  8, 43|              rediret, ab Antestio in via vallatur. Qui, nec discussa
18  8, 43|               Quid plura? Tenetur in via episcopus, domus aeclesiae
19  8, 45|       audiens Desiderium mortuum, de via regressus, ad regem perrexit;
20  9, 13|             hoc morbo laborantem, in via offendimus, id est ad Remensim
21  9, 32|             conventum properantes de via regressi sunt, pro eo quod
22 10, 9 | maledictionibus lacessunt. Verum per via, qua abierunt, incendia,
23 10, 13|            ait: Ego sum resurrectio, via, veritas et vita. Ad haec