Liber, Caput

 1  1, 42|        suam atque fidutiam in Dei misericordiam ponit; qui multas gentes
 2  2, 3 |   ieiunium et elemosina semper ad misericordiam deflexerunt. Mementote scriptum
 3  2, 5 | lacrimarum imbre perfusus, Domini misericordiam praecabatur, ne umquam gentem
 4  2, 5 |          quae humiliter ad Domini misericordiam flagitabat, mereretur facilius
 5  2, 7 |      Suspicabatur enim per Domini misericordiam Aetium advenire, ad quem
 6  2, 7 |          et heiulatu magno Domini misericordiam inplorabant. Exactam quoque
 7  2, 34|  sollemnitatis diebus, expectabat misericordiam Dei plebs tota devote, ut
 8  2, 34|         gemitu et lacrimis Domini misericordiam inpraecatur. Quid plura?
 9  3, 29|         spem locus ille ad Domini misericordiam rettulit, ut diceretur ibidem
10  4, 12|         conclusione tumuli Domini misericordiam flagitabat. Et quia spatiosum,
11  4, 21|           beatus confessor Domini misericordiam exoraret et ea quae inrationabiliter
12  5, 18|   conpunctus et cito flectatur ad misericordiam; humiliare sub eo et dicito,
13  6, 36|     vehementer invaluisse, Domini misericordiam cum lacrimis in vincla compactus
14  7, 1 |            queso, Domine, auferas misericordiam tuam a me, sed depraecor,
15  8, 4 |           meo Childebertho Domini misericordiam exoretis. Est enim vir sapiens
16  8, 4 | consurgere. Quod fieri iuxta eius misericordiam non diffido, eo quod tale
17  8, 15|       prostratusque solo, divinam misericordiam cum lacrimis flagitabam,
18  9, 9 |       regina susciperat et ob hoc misericordiam de eo habere voluit. Qui
19  9, 10|           me, ut eam et depraecer misericordiam regis, et fortassis miserebitur
20  9, 22|           vigiliis vacans, Domini misericordiam exorabat, ut tandem cessante
21  9, 39|    patriae dignatus est dirigere, misericordiam consulenti. Qui licet apostolorum
22  9, 41|           oratione assidua Domini misericordiam depraecimini, ut ipse spiritu
23 10, 1 |      triduum ac depraecare Domini misericordiam. De hora quoque tertia veniebant