Liber, Caput

 1  1, 3 |             ab ipso Domino propter iustitiam adsumptus, de medio peccantes
 2  2, 10|           et repotatum est illi ad iustitiam. Quid, si et illa eorum
 3  2, 34|   apostolus ait: Corde creditur ad iustitiam, ore autem confessio fit
 4  4, 35|            se in omnibus praebuit, iustitiam populis tribuens, pauperibus
 5  5, 5 |    bonitate promptissimum, amantem iustitiam, caritatem omni intentione
 6  5, 15|         Sed Domini miseratio, quae iustitiam facit, in aliam partem voluntatem
 7  5, 18|          me, rex ait: 'O episcope, iustitiam cunctis largire debes: et
 8  5, 18|        largire debes: et ecce! ego iustitiam a te non accipio; sed, ut
 9  5, 18|           qui se pronuntiavit esse iustitiam?' Ad haec ille, ut erat
10  5, 18|            Cum omnibus enim inveni iustitiam et tecum invenire non possum.
11  5, 18|          iniustus et nulli hominum iustitiam praestit". Illis quoque
12  5, 18|       respondebo: ìEgo qui rex sum iustitiam cum eodem invenire non possum,
13  5, 18|             et tunc credimus, quod iustitiam prosequaris'. Ille vero,
14  5, 43|            veritatem, si vitam, si iustitiam fateretur. Qui ait: 'Credo,
15  5, 48|     resedisset et vidisset hominem iustitiam prosequentem, protinus agebatur
16  6, 30|            semper, ut aequitate et iustitiam delecteris' . At ille, acceptam
17  7, 6 |            debitis possit invenire iustitiam. Idcirco supplex nunc depraecor,
18  8, 5 |            Multas enim tibi contra iustitiam tetendit insidias, quae
19  8, 30|         quid agi oporteat. Si quis iustitiam sequi destinat, iam sequatur;
20  8, 30|         rex ait: 'Si quis sequitur iustitiam, vivat; si quis legem mandatumque
21  8, 39|        expoliarit? Cum quo numquam iustitiam de rebus paternis maternisve
22  9, 20| contulerunt aut adhuc conferre cum iustitiam Deo propitiante voluerint,
23  9, 20|       utriusque regno per legem et iustitiam redebetur, nullum praeiudicium