Liber, Caput

 1  2, 23|     temporis spatio inultam eius iniuriam divina voluit sustinere
 2  2, 27|       obstupefactis omnibus, rex iniuriam suam patientiae lenitate
 3  3, 6 |    enutrisse; indignate, quaeso, iniuriam meam et patris matrisque
 4  3, 6 |    Theudoricum regem. Ille autem iniuriam soceri sui vindecare nolens,
 5  3, 7 |    Indignamini, quaeso, tam meam iniuriam quam interitum parentum
 6  3, 13|        quondam sanctum Quintiano iniuriam intulerat, ad altarium eclesiae
 7  3, 33|          coepit patris sui velle iniuriam vindecare. Tunc Secundinus
 8  3, 35|         filius eius, reminiscens iniuriam patris, qualiter a Sirivuldo
 9  4, 39|        non ob alia causa nisi ob iniuriam episcopi haec ei evenisse
10  4, 42|     parvolus vestrus et ulciscar iniuriam domini mei Gunthchramni
11  5, 3 |         mittens nuntius, ne sibi iniuriam facerent et excidium de
12  6, 19|      Mitte fratri nuntios, et si iniuriam tuam emendare voluerit,
13  6, 40|         ulciscendam sororis suae iniuriam commoverit, quia Leuvichildus
14  7, 29| verumtamen, ne sanctae basilicae iniuriam inferas, omnino commoneo'.
15  7, 29|  perfidis, aut certe, si aliquis iniuriam in eum sperantibus intulisset,
16  7, 31|         senem nec sancto inferre iniuriam; sed, acceptis a me centum
17  9, 8 |        Sed et rex ad ulciscendam iniuriam genetricis iussit eum persequi
18  9, 19|         nonnullis per ebrietatem iniuriam intulit. Chramisindus vero
19  9, 41|      caedes vestras vestrorumque iniuriam intulisse, quapropter ipsas
20 10, 2 |        prostrati. Iudicavit Deus iniuriam nostram et mortem illorum
21 10, 16|      sacratissimam occulte et ad iniuriam, indicenter, ad culpam,
22 10, 29|      fugatus nusquam deinceps ad iniuriam hominis excitatus est. Haec
23 10, 30|      vero urbem ob dominici diei iniuriam, pro id quod in eo operam