Liber, Caput

 1  1, 10|         unam viam ad vitam cuncti transire. Alii autem transeunt in
 2  2, 9 |          succensu, an in Franciam transire deberit, Nannenus abnuit,
 3  2, 32|         ego a te fugire et ad eum transire consimulo, cumque ad eum
 4  2, 32|        civitatibus erat, per quas transire diliberas. Cur', inquid, '
 5  2, 37|       advenisset, in quo loco eum transire deberit, paenitus ignorabat.
 6  2, 37|          fuisset, ut ei vadum quo transire possit dignaretur ostendere,
 7  2, 37|      illaque vadante, populus quo transire possit agnovit. Veniente
 8  3, 7 |          plaustra desuper onerata transire fecerunt, confractisque
 9  3, 11|     repromittunt. Ille vero illuc transire disponit, promittens iterum
10  4, 16|        Childeberthum patruum suum transire cupit, patri insidias parare
11  4, 42|        milia pro redemptione sua, transire permissi sunt; et sic Arvernum
12  4, 48|      fluvium, qui propinquus est, transire disponeret, ut monastirium
13  4, 48|     Nolite, o barbari, nolite huc transire; beati enim Martini istud
14  4, 49|          tuam sortem hunc fluvium transire, cum omni exercitu meo super
15  4, 49|     foedus cum eodem iniit eumque transire permisit. Denique sentiens
16  5, 39|         regina vinctum iussit eum transire Matronam fluvium et in villa
17  6, 31|        eum accessit, per Parisius transire. Quo transeunte, et ipse
18  7, 12| Childeberthum, Sigyberthi filium, transire voluerunt, sed commoti Biturigi
19  7, 35|          equitibus Garonnam nando transire, nonnullis de exercitu in
20  8, 18|      tamen ad regem Childeberthum transire praesumeret. Sed ille, accepta
21  9, 1 |  Septemaniae nullum de regno eius transire permitterent. Hi vero qui
22 10, 9 |          qui cum his erant, simul transire non potuerunt. Cumque in