Liber, Caput

 1  2, 1 |        praestolor beatum virum et nescio, ubi sit vel quid operis
 2  2, 40|          thesaurus eius aperit, a nescio quo percussus interiit.
 3  3, 8 |   Tulbiacensis confabularentur, a nescio quo inpulsus, de altitudine
 4  3, 10|          adducere cupiebat, quae, nescio quo casu, in via mortua
 5  3, 21|           usque Rutinus accedens, nescio qua faciente causa, regressus
 6  4, 4 |          ut ei fidelis esset; sed nescio quo casu sacramentum inrumpere
 7  4, 31|        per dies amplius sexaginta nescio quem mugitum daret, tandem
 8  4, 42|        sic enim coloratum ingenio nescio quo fuit. Unde nonnulli
 9  5, 14|           ab eo deteneretur, casu nescio quo dilapsus, basilica sancti
10  5, 43|           ille furore commotus et nescio quid quasi insanus frendens,
11  6, 29|          manibus, benedictionem a nescio quo afflagitans, ait: 'Benedic',
12  8, 11|    diligeretur. Ansovaldus autem, nescio qua suspicione tactus, nec
13  8, 28|          moveretur, indecolum cum nescio quibus hominibus rusticis
14  8, 30|       nullo resistente, ingressi, nescio quo cum Carcasonensibus
15  8, 43|           nostri regi'. At ille: 'Nescio', ait, 'quid loquaris. Tamen
16  8, 44|          dicentes abscedunt; sed, nescio quibus causis, paulolum
17  9, 5 |          domus diversorum signis, nescio quibus, caraxata sunt, quae
18  9, 24|      urbis incola fuit; sed causa nescio qua in Septimaniam abiit
19  9, 40| regulariter liceat gubernare. Sed nescio quid, credo, adhuc in eius
20 10, 14|          qui praeibat cum lumine, nescio quid commotus, pugno cervicem
21 10, 25| diabolicis artibus et praestigiis nescio quibus agebat. Seducta est
22 10, 29|          puerum in regis palatio, nescio quid in vultu eius cernens