Liber, Caput

 1  1    |           dignabitur suum commodare auxilium, usque ad nostrum tempos
 2  2, 5 |     apostoli tumolum, depraecabatur auxilium bonitatis eius, in multa
 3  2, 7 |            in necessitatibus Domini auxilium inplorare. Denique his ut
 4  2, 7 |         niminem viderunt qui ferret auxilium. Ait eis tertio: 'Si fideliter
 5  2, 7 | renuntiantes, ait sacerdus: 'Domini auxilium est'. Interea iam trementibus
 6  2, 30|           filium Dei vivi, qui dare auxilium laborantibus victuriamque
 7  2, 32|            ille libenter accipiens, auxilium ei, ubicumque necessitas
 8  2, 32|            cum exercitu meo et tibi auxilium praebeam'. Moventesque simul
 9  3, 18|             non potuerunt, quia per auxilium virorum fortium liberatus
10  3, 36|           Succurrite qui adestis et auxilium ferte pereunte'. A quo clamore
11  4, 18|           posito non defuit divinum auxilium. Nam cum Chramnus ita eum
12  5, 49|           heu, domine Deus, largire auxilium servo tuo!' Rex autem dicebat: '
13  7, 15|          patientia regis fratrisque auxilium fieri non permisit. Multa
14  7, 15|             cuius aeclesiam petebat auxilium. Habebat tunc temporis secum
15  7, 20|            reginae fugio, deposcens auxilium tuum'. Coepit se etiam omnibus
16  7, 38|       diripuit. Ego vero, iuxta Dei auxilium spem omnem in vobis positam,
17  8, 18|        finissitque vitam, nisi fuga auxilium praebuisset. Sed postea,
18  9, 29|       contra inimicus fuerit, ferre auxilium non pegebit'. Haec Childeberthus
19 10, 3 |             fuerit, contra inimicos auxilium praebeamus, ut, vestra scilicet
20 10, 8 |    territurio debibantur, per huius auxilium recipere possit. Sed Innocentius
21 10, 15|            ullum captivae praebiret auxilium. Exinde nocte sub obscura
22 10, 27|     innecteret, haec, suorum erepta auxilium, ad locum alium properavit. ~~~