Liber, Caput

 1  2, 3 |        Cyrola, audi me, sanctae sacerdus Dei, respice caecitatem
 2  2, 7 | praeciperat depraecantibus, ait sacerdus: 'Aspicite de muro civitatis,
 3  2, 7 |          Quod renuntiantes, ait sacerdus: 'Domini auxilium est'.
 4  2, 10|       sunt? In qua plaga Finees sacerdus, interemptis adulteris,
 5  2, 34|     tellore degiscerit, sanctus sacerdus prostratus ante altare,
 6  2, 34|         imitare conmonuit, quod sacerdus fecit ex fide. Quae usque
 7  3, 19|     urbem Lingonicam magnus Dei sacerdus, signis et virtutibus clarus.
 8  5, 3 |     servum acceperit'. Crededit sacerdus illi simpliciter promissionem
 9  5, 18|          dixitque ei Avitus Dei sacerdus: ìNe inicias manum in eo,
10  5, 18|       respondentibus, quis ille sacerdus esset, cuius furti crimen
11  6, 5 |       ait ad me, dicens: 'Veni, sacerdus Dei, et inponi manum super
12  6, 5 |        Dicam', inquid, 'tibi, o sacerdus, quod Iacob dixit ad angelum,
13  6, 24|     sunt'. Custodiebatur igitur sacerdus in cellula nec permittebatur
14  6, 27|         Ragnemodus ipsius urbis sacerdus de lavacro sancto suscepit
15  6, 31|      lacerarent. Quod conperto, sacerdus fugam iniit, ascensoque
16  7, 31|        tonsoratus civitati illi sacerdus daretur. Sed Gundovaldus
17  8, 12|        clam abduci. Surrexitque sacerdus tristis, ac velociter prosecutus,
18  8, 12|      debeat, tamen qualis esset sacerdus, de quo haec daemon condolens
19  9, 20|         ille: 'Scias', inquid, 'sacerdus Dei, quia sic eius legatione
20  9, 21|  propalatum. Sed rex acsi bonus sacerdus providens remedia, qua cicatrices
21  9, 21|       non rex tantum, sed etiam sacerdus Domini putaretur, totam