Liber, Caput

 1  1, 25|        ab Urbe lapide propria se manum interfecit. ~~~
 2  2, 3 |          nobis est transitus, et manum super clausus oculus ponens,
 3  2, 3 |  vanitate atque superbia, posuit manum super oculos eius, dicens: '
 4  2, 40|        Inmitte', inquiunt illi, 'manum tuam usque ad fundum et
 5  3, 10|        contingerit, unus emissam manum lanciam eum mortali ictu
 6  3, 14|        de porta castelli, tenens manum Aregisili, populus autem
 7  4, 12| Divinitati, ut credo, condoluit, manum dexteram ad spondam sarchofagi
 8  5, 14|       Martini pepercit, sed quod manum tetigit, sine ullo Dei intuetu
 9  5, 18|        Dei sacerdus: ìNe inicias manum in eo, et cum Burgundiam
10  6, 5 |          sacerdus Dei, et inponi manum super eum'. Illo quoque
11  6, 6 |    incendis? ' Sed inpositam eis manum, mundabat eos. Post haec
12  6, 43|    paucis vadam, virorum fortium manum nequeo superare. Tamen cum
13  9, 34|       sum; inmitte tu', inquid, 'manum et eiece, quod inveneris'.
14  9, 35|     scupis mundata? ' Et elevans manum cum sica, caput hominis
15 10, 14|      epolo perfuncto, discendens manum super diaconum sustentabat,
16 10, 16|     testem adhibuit, eo quod per manum eius ab sponso puellae praedictae
17 10, 24|       subverteretur?' Et elevans manum, excussit sudarium quod
18 10, 24|       Elevansque iterum vir ille manum cum sudarium quasi super
19 10, 24| mitigatusque a furore, sustenuit manum suam, atque elevans hominem,
20 10, 29|      beato viro questus fuisset, manum super locum doloris inposuit,