Liber, Caput

 1  4, 36|    ecclesiasticae exaltari; et diaconus, quem saepe pro facinus
 2  4, 36|      presbitero' . Promisit se diaconus locuturum, sed retractans,
 3  5, 14|       an non. Sed Baudegyselus diaconus, qui hanc epistulam exhibuit,
 4  6, 6 |    permanebat ac mutus. Igitur diaconus ex provintia illa Romam
 5  6, 6 |    deoscolato, causas iteneris diaconus pandit ac proficisci se
 6  6, 6 |      dicor'. Cum haec vidisset diaconus, ait: 'Gratias tibi inmensas
 7  6, 6 |      medicinam indulget'. Tunc diaconus gaudens et vale dicens,
 8  6, 7 |        praevenit eum Marcellus diaconus, Felicis senatoris filius.
 9  6, 22| commovisset iniquas. Adducitur diaconus sine mora; interrogatur
10  7, 8 |  quadam die dominica, postquam diaconus silentium populis, ut missae
11  8, 16|   quidem de his virtutibus hic diaconus retulit, quae sequi longum
12  8, 22|   spiritum exalavit. Regressus diaconus, cum muneribus et consensu
13  9, 41|       calamitate et Desiderius diaconus Siagri Agustidunensis episcopi,
14 10, 1 |      decimo Childeberthi regis diaconus noster ab urbe Roma sanctorum
15 10, 1 |       eleison. Asserebat autem diaconus noster, qui aderat, in unius
16 10, 1 |        cessarent. Ab hoc etiam diaconus noster reliquias sanctorum,
17 10, 1 |    datus est. Sed nec distetit diaconus noster, nisi ad episcopatum
18 10, 14|       tunc temporis Theudulfus diaconus urbis Parisiacae, qui sibi
19 10, 14|       ad eclesiam suam, in qua diaconus ordinatus fuerat, redire
20 10, 26|       Eustasius Agustidunensis diaconus est sortitus. ~~~