Liber, Caput

 1  2, 3 |         clamare coepit miser ac dicere: 'Vae mihi misero, quia
 2  2, 42|       rei regi adlatum fuisset, dicere solitum, hoc sibi suoque
 3  3, 9 |       partibus discerni possit. Dicere enim erat solitus rex: '
 4  4, 32|         corporis semper staret, dicere cum ioco spirituali erat
 5  4, 46|        adductum iurare fecit ac dicere: 'Per hoc locum sanctum
 6  5, 14|          ipse clamare coepit et dicere, quod non recte eum a communione
 7  5, 20|       plurima de rege coepit ac dicere, quod filii eius regnum
 8  5, 38|     viriliter reluctans, coepit dicere: 'Sufficit satis me ab originale
 9  5, 39|        qualis interitus fuerit, dicere non pigebit. Igitur cum
10  5, 39|    coepit inmaturae iactare vel dicere: 'Ecce, mortuos fratres
11  5, 49|    clamare coepit voce magna ac dicere: 'En ipse, qui mihi silentium
12  5, 49|  Numquid potuit episcopus talia dicere vel de servo? Heu, heu,
13  5, 49|         saepe suis familiaribus dicere erat solitus, hominem prudentem
14  7, 1 |        sanctus Dei cum lacrimis dicere: 'Vae mihi, quia talem misterium
15  7, 29|    auspicia intendere coepit ac dicere sibi esse contraria, simulque
16  8, 12|     clamare sacerdoti coepit ac dicere: 'O sceleste et inveterate
17  8, 39|  verberare, proterire multus ac dicere: 'Non ideo, quia clericus
18  9, 12| Godeghiselus, clamare coepit ac dicere: 'Fiat nunc pax! Ecce maximus
19 10, 29|      manibus, clamare coepit ac dicere: 'Currite cives, exsilite