Liber, Caput

 1  1, 36|       ecclesiis, beatissimus praesul Martinus apud Sabariam Pannoniae
 2  1, 39|           est eo tempore beatissimus Martinus in Gallias praedicare exorsus
 3  1, 43|               Ad hunc Maximum beatus Martinus iam episcopus venit. In
 4  1, 48|         secundo imperii anno sanctus Martinus Turonorum episcopus, plenus
 5  4, 16|            quadam vice dixisse, quod Martinus et Marcialis confessoris
 6  4, 36|             somniorum esse dixerunt. Martinus vero presbiter statim inruit
 7  5, 14|       habebat insertum, ut ei beatus Martinus rescriberet, utrum liceret
 8  5, 37|                Hoc tempore et beatus Martinus Galliciensis episcopus obiit,
 9  5, 43|            nunc praesens suffragatur Martinus noster vel possidit in pectore
10  7, 10| Briva-Curretia vicum, in quo sanctus Martinus, nostri, ut aiunt, Martini
11  8, 6 |           Cui ego subridens: 'Beatus Martinus', inquio, 'misit me'. Tunc
12  8, 16|      apparuit mihi in visione beatus Martinus, dicens: ìEiece agnum de
13 10, 29|         Brivate, Privatus ex Mimate, Martinus a Turonus Martialisque ab
14 10, 31|           est. Huius tempore sanctus Martinus in Galliis praedicare exorsus
15 10, 31|            vocitatur. ~ III. sanctus Martinus anno VIII. Valentis et Valentiniani
16 10, 31|             Turonicae, in qua beatus Martinus vel ceteri sacerdotes Domini