Liber, Caput

 1  2, 6 | perimentes. Nec remansit in ea locus inustus praeter oraturium
 2  2, 6 |        ab inimicis exuri, quia locus in ea est, in quo parvitatis
 3  2, 37|   lectioni non indidimus, quia locus ille usque hodie Cellula
 4  3, 29| sequebantur. Et ita totam spem locus ille ad Domini misericordiam
 5  4, 31|         aqua retrorsum petiit. Locus etenim ille ab utraque parte
 6  4, 37|     fuisse angelicum, quod sic locus ille ipso transeunte tremuerit.
 7  4, 42|        tunc tempus messium, et locus ille maxime fructus terrae
 8  5, 4 | atteram, ut dignus fiat aratro locus ille'. Interim advenit dies
 9  5, 5 |  commisso scelere nec ei essit locus firmus ad commorandum, tandem,
10  5, 11|   fundamentis, campi planitiae locus adsimilatur. Alia autem
11  5, 32|        Quod dum vix mitigatur, locus officium perdidit, donec
12  5, 49|    autem regina, quod scilicet locus Deo sacratus taliter pollueretur,
13  6, 26|      ut, eductam ex eo partem, locus ille totus ex hoc alluvio
14  8, 15| pusulis malis repletum est, ut locus, quem unus digitus tegerit,
15  9, 42|      ad regem, quem eo tempore locus iste respexerit, vel ad
16 10, 29|        quodam loco. Erat autem locus ille aridus et absque fluentis