Liber, Caput

 1  1, 10|       inserere studuemus paginae. Aiunt etiam, sulcos, quos rotae
 2  1, 32|      gessisset, per consilium, ut aiunt, matris iniquae, collectam,
 3  2, 1 |    credidi'. Post cuius abscessum aiunt Toronici sacerdoti suo: '
 4  2, 6 |       audivi narrare non distuli. Aiunt enim, quia, priusquam hi
 5  2, 6 |           non cremetur'. Cui ille aiunt: 'Vade in pace, dilectissime
 6  2, 24|      eximit. Fueruntque, ut multi aiunt, amplius quam quattuor milia
 7  2, 27|           quorum erat mens sanior aiunt: 'Omnia, gloriose rex, quae
 8  4, 25|        crassatur; transmissum, ut aiunt, venenum in potu maedificavit.
 9  4, 42|        Feceruntque ex se duos, ut aiunt, cunios, et unus quidem
10  5, 49|      regressi sacerdotes ad regem aiunt: 'Impleta sunt omnia ab
11  6, 24| ditionibus. At ille epistolam, ut aiunt, manu maiorum Childeberthi
12  6, 35|           credi patior: 'Filium', aiunt, 'tuum, o regina, pro Mummoli
13  7, 10|      sanctus Martinus, nostri, ut aiunt, Martini discipulus, requiescit,
14  7, 32|           missi, negare non ausi, aiunt: 'Gundovaldus, qui, nuper
15  7, 32|        increscentibus suppliciis, aiunt neptem illius, id est regis
16 10, 31|  Perpetuus, de genere et ipse, ut aiunt, senatorio et propinquus