Liber, Caput

 1  1, 42|            distitutam cernerit esse rem publicam, Theodosio collegam
 2  1, 42|             et oratione conpescuit, rem publicam confirmavit, Constantinopuli
 3  2, 24|             propinquos, magnam tunc rem in Deo confisus fecisse
 4  2, 24|        Ecdici, Ecdici, quia fecisti rem hanc, tibi et simine tuo
 5  4, 5 |            laudes accepit; et omnem rem ecclesiae, tamquam si iam
 6  4, 26| transmiserunt. Qui veniens Toronus, rem gestam beato Eufronio pandit,
 7  4, 43|          autem cum cognovisset sibi rem furto ablatam fuisse, inquirere
 8  5, 19|        frequentius increparet, quod rem publicam redegisset in paupertate,
 9  5, 19|             aliquid prodest, magnam rem tib, caesar, edicam'. Cui
10  7, 20|           vinctusque ac caesus, cum rem patifecisset occultam, redire
11  8, 41|          supplicio posuisset, omnem rem evidenter aperuit dixitque: '
12  8, 45|           quodadmodo evaderent, qui rem, ut gesta fuerat, nuntiarent.
13  9, 39|         rationi resistitis? Ob quam rem sacerdotale monitum non
14 10, 2 |         cuius res erant, reddi sibi rem propriam flagitabat. Sed