Liber, Caput

 1  2, 12|     vellent, Thoringiam petiit, relinquens ibi hominem sibi carum,
 2  2, 32|        ad tuam potentiam venio, relinquens illum miserrimum Gundobadum.
 3  4, 38|    interemere consueverant, non relinquens ex eis mingentem ad parietem. ~~~
 4  5, 20|      quam singulos eis clericos relinquens; iudices locorum terribiliter
 5  5, 30|      victus cotidiani alimentum relinquens. Segregatos pueros eius
 6  5, 36| infelicem animam fudit, indubia relinquens vestigia, hoc ei ad ultionem
 7  6, 30|        a saeculo, magnum luctum relinquens populis de obito suo. Erat
 8  6, 31|      sic Parisius rediit, omnem relinquens praedam captivosque relaxans.
 9  7, 13| cubicularium Childeberthi regis relinquens. Sicharius vero cum Willachario
10  8, 18|        in regno regis antedicti relinquens. Cui obtestaverat rex, ne
11  9, 26|         ut arbitror vitae anno, relinquens filiam unicam, quam in Canthia
12  9, 35|         suam heredem instituit, relinquens quaepiam vel monastiriis
13 10, 29|    abbate , qui hoc anno terras relinquens, vocante Domino, migravit
14 10, 31|     reparavit, tertiam seniorem relinquens desertam. Postea vero basilica