Liber, Caput

 1  2, 3 |           Denique clamare coepit miser ac dicere: 'Vae mihi misero,
 2  4, 16|          est mortuos. Venit enim miser ad basilicam sancti Martini
 3  5, 5 |         iusto iudicio Dei exitum miser accepit, ut, qui propinquum
 4  5, 49|     populis emundavit'; ignorans miser, quod praeter quinque episcopos
 5  6, 5 |           numquam conpunctus est miser ad credendum. Tunc rex,
 6  6, 43| repelleret aut negaret, nesciens miser , iudicium sibi inminere
 7  7, 29|  veneranda promitterit, crededit miser homini perieranti. Die autem
 8  8, 16|      perculsus. Confessusque est miser verbis propriis quae venerat
 9  8, 16|    vehementer exuri. Aiebat enim miser: ìTestor Deum, quia ego
10  8, 40|           Nam tantum in me odium miser habebat, ut saepius, spoliatis
11  8, 40|       Mariae, in cuius basilicam miser sacramentum protullit mendax. ~~~
12  9, 6 |     spiritum exalarent. Tantoque miser elatus erat, ut iuniorem
13  9, 6 |       igitur insequenti erumpens miser iste de custodia, cum ipsis
14  9, 6 |        nec potuit; ita enim erat miser madefactus vino. Tunc quattuor