Liber, Caput

 1  1, 20|     febris extinguit, dum caecis lumen tribuit, dum sepultis vitam
 2  1, 39|    sancti Martini.~ ~Tunc iam et lumen nostrum exoritur, novisque
 3  2, 3 |           Ecce aurum tuum, redde lumen meum, quod dolo tuo perdidi!
 4  2, 7 |          expletisque sermonibus, lumen caruit oculorum. Igitur
 5  4, 36|      accenditur, caecorum oculis lumen reddit, daemones de obsessis
 6  5, 6 |         decedentibus cataractis, lumen caruit oculorum. Qui cum,
 7  5, 6 | consistens et ieiunans assiduae, lumen ut reciperet flagitabat.
 8  5, 6 |          quorum beneficio oculis lumen augeret, humeris superponit.
 9  5, 6 |         longo spatio commoratus, lumen recipere non meruit. Quod
10  5, 38|      oculum nubs alba contegens, lumen, quod mens non habebat,
11  5, 43|          esse Dei sapientiam, si lumen, si veritatem, si vitam,
12  6, 37|     sepultum. Nam ferunt nunc et lumen ibi divinitus apparere;
13  9, 15|         rectam caecis restituere lumen, tacto caeco et caecitate
14 10, 23|     mense VIII. mediante, et ita lumen eius minuit, ut vix, quantum