|
Defuncto autem apud Arvernus Namatio episcopo,
Eparchius successit, vir sanctissimus atque religiosus. Et quia eo tempore
ecclesia parvam infra muros urbis possessionem habebat, ipsi sacerdoti in ipso,
quod modo salutatorium dicitur, mansio erat, atque ad gratias Deo tempore
nocturno reddendas ad altarium ecclesiae consurgebat. Factum est autem, ut
nocte quadam ingrediens, plenam ecclesiam a demonibus repperiret ipsumque
principem in modum ornatae mulieris in throni illius cathedra resedentem. Cui ait pontifex: 'O meretrix execranda, non sufficit
tibi loca cuncta variis pollutionibus infecire, adhuc et cathedram a Domino
consecratam fetida sessionis tuae accessione coinquinas? Abscede a domo Dei, ne
a te amplius polluatur'. Cui ait: 'Et quia mihi meretricis nomen inponis,
multas tibi parabo insidias ob desideria mulierum'. Et haec dicens, sicut fumus
evanuit. Verumtamen sacerdos temptatus est per commotionem corporis a
concupiscentia; sed signo crucis sanctae munitus, nihil ei inimicus nocere
potuit. Ferunt etiam, ipsum in arce Cantobennici montis monasterium collocasse,
ubi nunc oratorium est, et ibi se diebus quadragesimae sanctae recludere; die
autem caenae dominicae cum magno psallentio, comitantibus clericis civibusque,
ad ecclesiam suam revertebatur. Quo migrante, Sidonius ex praefecto
substituetur, vir secundum saeculi dignitatem nobilissimus et de primis
Galliarum senatoribus, ita ut filiam sibi Aviti imperatoris in matrimonio
sociaret. Huius tempore, cum adhuc apud urbem Arvernam Victorius, cui supra
meminimus, moraretur, fuit in monasterio beati Quirici urbis ipsius abba
Abraham nomine, qui fide atque operibus Abrahae illius prioris gratia
refulgebat, sicut in libro vitae eius scripsimus.
|