|
Cum autem Chlodovechus rex apud Parisius moraretur,
misit clam ad filium Sigyberthi, dicens: 'Ecce! pater tuus senuit et pededibile
claudicat. Si illi', inquid, 'moreretur ,
recte tibi cum amicitia nostra regnum illius reddebatur'. Qua ille cupiditate
seductus, patrem molitur occidere. Cumque ille egressus de Colonia civitate,
transacto Rheno, per Buconiam silvam ambulare disponeret, meridiae in tenturia
sua obdormiens, inmissis super eum filius percussoribus eum ibidem interfecit,
tamquam regnum illius possessurus. Sed iuditio Dei in foveam, quam patri
hostiliter fodit, incessit. Misit igitur nuntius ad Chlodovechum regem de patris
obito nuntiantes atque dicentes: 'Pater meus mortuos est, et ego thesaurus cum
regnum eius paenes me habeo. Dirige tuos ad me, et ea quae tibi de thesauris
illius placent bona voluntate transmittam'. Et illi: 'Gratias', inquid, 'tuae
voluntate ago et rogo, ut venientibus nostris patefacias, cuncta ipse deinceps
possessurus'. Quibus venientibus iste patris thesauros pandit. Qui dum diversa
respicerent, ait: 'In hanc arcellolam solitus erat pater meus numismata auri
congerere'. - 'Inmitte', inquiunt illi, 'manum tuam usque ad fundum et cuncta
reppereas'. Quod cum fecisset et esset valde declinus, unus elevata manu
bipinnem cerebrum eius inlisit, et sic quae in patre egerat indignus incurrit.
Quod audiens Chlodovechus, quod scilicet interfectus esset Sygibertus vel
filius eius, in eodem loco adveniens, convocavit omnem populum illum, dicens:
'Audite, quid contingerit. Dum ego', inquid, 'per Scaldem fluvium navigarem',
Chlodericus, filius parentis mei, patrem suum insequebatur, verbo ferens, quod
ego eum interficere vellim. Cumque ille per Buconiam silvam fugiret, inmissis
super eum latruncolis, morti tradidit et occidit. Ipse quoque dum thesaurus
eius aperit, a nescio quo percussus interiit. Sed in his ego nequaquam conscius
sum. Nec enim possum sanguinem parentum meorum effundere, quod fieri nefas est.
Sed quia haec evenerunt, consilio vobis praebeo, si videtur acceptum:
convertimini ad me, ut sub meam sitis defensionem'. At ille ista audientes,
plaudentes tam parmis quam vocibus, eum clypeo evectum super se regem
constituunt. Regnumque Sigyberthi acceptum cum thesauris, ipsos quoque suae
ditioni adscivit. Prosternebat enim cotidiae Deus hostes eius sub manu ipsius
et augebat regnum eius, eo quod ambularet recto corde coram eo et facerit quae
placita erant in oculis eius.
|