|
Quod certissime Childeberthus cognoscens, ab Arverno
rediit et Hispaniam propter sororem suam Chlotchildem dirigit. Haec vero multas insidias ab Amalarico viro suo
propter fidem catholicam patiebatur. Nam plerumque procedente illa ad sanctam
eclesiam, stercora et diversos fetores super eam proieci imperabat, ad extremum
autem tanta eam crudilitate dicitur caecidisse, ut infectum de proprio sanguine
sudarium fratri transmitteret, unde ille maxime commotus, Hispanias appetivit.
Amalaricus vero haec audiens, naves ad fugiendum parat. Porro inminente
Childebertho, cum Amalaricus navem deberet ascendere, ei in mentem venit,
multitudinem se praetiosorum lapidum in suo thesauro reliquisse. Cumque ad
eosdem petendus in civitatem regrederetur, ab exercitu a porto exclusus est.
Videns autem, se non posse evadere, ad eclesiam christianorum confugire coepit.
Sed priusquam limina sancta contingerit, unus emissam manum lanciam eum mortali
ictu sauciavit, ibique decidens reddedit spiritum. Tunc Childeberthus cum
magnis thesauris sororem adsumptam secum adducere cupiebat, quae, nescio quo
casu, in via mortua est, et postea Parisius adlata, iuxta patrem suum
Chlodovechum sepulta est. Childeberthus vero inter reliquos thesauros
ministeria eclesiarum praetiosissima detulit. Nam sexaginta calices, quindecim
patenas, viginti euangeliorum capsas detulit, omnia ex auro puro ac gemmis
praetiosis ornatas. Sed non est passus ea confringi. Cuncta enim eclesiis et basilicis
sanctorum dispensavit ac tradidit.
|