|
Theodovaldus vero cum iam adultus esset, Vuldetradam
duxit uxorem. Hunc Theodovaldum ferunt mali fuisse ingenii, ita ut iratus
cuidam, quem suspectum de rebus suis habebat, fabulam fingeret, dicens:
'Serpens ampullam vino plenam repperit. Per huius enim os ingressus,
quod intus habebatur avidus hausit. A quo
inflatus vino, exire per aditum, quo ingressus fuerat, non valebat. Veniens
vero vini dominus, cum ille exire niteretur nec possit, ait ad serpentem:
ìEvome prius quod ingluttisti, et tunc poteris abscidere liber". Quae
fabula magnum ei timorem atque odium praeparavit. Sub eo enim et Buccelenus, cum
totam Italiam in Francorum regno redigisset, a Narsitae interfectus est,
Italiam ad partem imperatoris captam, nec fuit qui eam ultra reciperet. Sub
huius tempore uvas in arbore quem savucum vocamus absque vitis coniunctione
natas vidimus, et flores ipsorum arborum, quae nigra, ut nostis, grana proferre
solitae sunt, racimorum grana dederunt. Tunc et in circulum lunae quintae
stella ex adverso veniens introisse visa est. Credo, haec signa mortem ipsius
regis adnuntiasse. Ipse vero valde infirmatus, a cinctura deorsum se iudecare
non poterat. Qui paulatim decidens, septimo regni sui anno mortuos est,
regnumque eius Chlothacharius rex accepit, copulans Vuldotradam, uxorem eius,
stratui suo. Sed increpitus a sacerdotibus, reliquit eam, dans ei Garivaldum ducem,
dirigensque Arvernus Chramnum, filium suum.
|