|
In regno autem Sigyberthi regis,
remoto ab honore Iovino rectore Provinciae, Albinus in loco eius subrogatur.
Magnam enim inter eos inimicitiam haec causa congessit. Igitur advenientibus ad
cataplum Massiliensim navibus transmarinis, Vigili archidiaconis homines
septuaginta vasa quas vulgo orcas vocant olei liquaminisque furati sunt,
nesciente domino. Negotiator autem cum cognovisset sibi rem furto ablatam
fuisse, inquirere diligenter coepit, quo furtum in loco fuisset reconditum.
Haec inquirens audit a quodam, quia hoc homines Vigili archidiaconis
perpetrassent. Perveniunt haec ad archidiaconem, qui inquirens et inveniens,
nequaquam publicare, sed excusare suos coepit, dicens: 'Numquam de domo mea
egressus est, qui talia auderet admittere'. Taliter denique excusante
archidiacono, negotiator ad Albinum pergit; causam exerit et archidiaconem in
crimine fraudis huius mixtum accusat. Die autem sancto natalis dominici
episcopo in ecclesia adveniente, archidiaconus indutus albam adest, episcopum,
ut mos est, invitans ad altarem debere procedere ac solemnitate diei sancti
oportuno debere tempore celebrare. Nec mora, Albinus de sede exiliens,
adpraehensum archidiaconem detrahit, pugnis calcibusque caedit et custodia
carcerali coartat. Pro quo numquam obtinere potuerunt non episcopus, non cives,
non ullus maior natu, non ipsa vox totius populi adclamantes, ut datis
fideiussoribus diem sanctum archidiacono liceat cum reliquis celebrare atque
accusatio causae in posterum deberet audiri. Sed nec de ipsa sacrosancta
solemnia metum habuit, ut ministrum dominici altaris tali in die auderet
adripere. Quid plura? Quattuor milia solidorum archidiaconem condemnavit; quod
in praesentia regis Sigyberthi veniens, quadrupla satisfactione, insequente
Iovino, conposuit.
|