|
Apud Parisius
autem mulier quaedam ruit in crimine, adserentibus multis, quasi quod, relicto
viro, cum alio misceretur. Igitur parentes illius accesserunt ad patrem,
dicentes: 'Aut idoneam redde filiam tuam, aut certe moriatur, ne stuprum hoc
generi nostro notam infligat'. 'Novi', inquit pater, 'ego filiam meam bene idoneam;
nec est verum verbum hoc, quod mali homines proloquuntur. Tamen ne crimen consurgat
ulterius, innocentem eam faciam sacramento'. Et illi: 'Si', inquiunt, 'est
innoxia, super tumulum hoc beati Dionisi martyris sacramentis adfirma'.
'Faciam', inquit pater. Tunc inito placito ad basilicam martyris sancti
conveniunt; elevatisque pater manibus super altarium, iuravitque, filiam non
esse culpabilem. E contrario vero
periurasse eum, alii a parte viri pronuntiant. His ergo altercantibus,
evaginatis gladiis in se invicem proruunt atque ante ipsum altarium se
trucidantur. Erant enim maiores natu et primi apud Chilpericum regem.
Saucianturque multi gladiis, respergitur sancta humano cruore basilica, ostia
iaculis fodiuntur et ensibus, atque usque ad ipsum sepulcrum tela iniqua
desaeviunt. Quod dum vix mitigatur, locus officium perdidit, donec ista omnia
ad regis notitiam pervenirent. Hi vero properantes ad praesentiam principis,
non recipiuntur in gratia; sed et ad episcopum loci illius remissi, iussum est,
ut, si de hoc facinus culpabiles non inveniebantur, sociarentur communioni.
Tunc ab episcopo Ragnimodo, qui Parisiacae ecclesiae praeerat, componentes quae
male gesserant, in communione ecclesiastica sunt recepti. Mulier vero non post
multis diebus, cum ad iudicium vocaretur, laqueo vitam finivit.
|