|
Lupus vero dux Campanensis, cum iam diu a
diversis fategaretur et spoliaretur assiduae et praesertim ab Ursione et
Berthefredo, ad extremum conventione facta ut occideretur, commoverunt
exercitum contra eum. Quod cernens Brunichildis regina, condolens fidelis sui
insecutiones iniustas, praecingens se viriliter, inrupit medios hostium cuneos,
dicens: 'Nolite, o viri, nolite malum hoc facere, nolite persequere innocentem;
nolite pro uno hominem committere proelium, quo solatium regionis intereat'.
Haec illa loquente, respondit Ursio: 'Recede a nobis, o mulier. Sufficiat tibi
sub viro tenuisse regnum; nunc autem filius tuus regnat, regnumque eius non
tua, sed nostra tuitione salvatur. Tu vero recede a nobis, ne te ungulae
equorum nostrorum cum terra confodiant'. Haec et alia cum diutissime inter se
protulissent, obtenuit reginae industria, ne pugnarent. Tamen ab illo loco
discedentes, inruerunt in domibus Lupi, et derepto omne praesidio, fingentes se
illud in thesauro regis recondere, suis eum domibus intulerunt, intendentes
Lupo minas atque dicentes: 'Vivus virtute nostrae non evadit'. At ille cernens
se in discrimine, tutatam infra urbis Lugduni Clavati murus coniugem suam, ad
Guntchramnum regem confugit. A quo benigne susceptus, cum eo latuit, expectans, ut
Childeberthus ad legitimam perveniret aetatem.
|