|
Lupus
urbis Turonicae civis, cum, uxore perdita ac liberis, clericatum expeteret, a
fratre Ambrosio prohibitus est, timens, ne heredem institueret Dei ecclesiam,
si ei coniungeretur. Rursumque illi
uxorem providit et diem, in quo ad disponsalia donanda coniungerent, malesuadus
frater indicit. Dehinc ad Cainonensem castrum, ubi hospitium habebant, pariter
advenerunt. Sed uxor Ambrosii, cum esset adultera et alium in amore lupanario,
exoso marito, diligeret, insidias viro tetendit. Cumque hi germani pariter
epulantes et nocte usque ad ebrietatem vino maduissent, in uno strato pariter
quieverunt. Tunc moechus uxoris Ambrosii nocte veniens, quiescentibus cunctis
et vino depressis, accensis igne paleis, ut videret quid ageret, extracto
gladio, Ambrosium in capite librat, ita ut descendens per oculos gladius
cervical capitis amputaret. In quo ictu expergefactus Lupus et se in sanguinem
volutari decernens, exclamat voce magna, dicens: 'Heu, heu, succurrite, frater
meus interfectus est!' Moechus vero, qui iam perpetrato scelere discedebat,
haec audiens, regressus ad lectum, Lupum adiit. Quo repugnante, multis plagis
laceratum oppressit et mortali ictu sauciatum semivivum reliquid. Sed nullus de familia
sensit. Mane autem facto, stupebant omnes de tanto scelere. Lupus tamen adhuc
vivens nanctus, sicut actum fuerat referens, spiritum exalavit. Sed nec longum
meretrix lugendi sumpsit spatium; sed paucis diebus interpositis, coniuncta
moecho, discessit.
|