|
Eo anno multi episcoporum obierunt; Badegysilus vero
Cenomannorum episcopus, vir valde saevus in populo, auferens sive deripiens
iniuste res diversorum. Ad cuius animum acervum adque inmitem coniux accesserat
saevior, quae illum in committendis sceleribus nequissimis consilii stimulis
perurguebat. Nec praeteribat dies aut momentum ullum, in quo non aut in spoliis
civium aut in diversis altercationibus crassaretur. Cotidiae autem cum
iudicibus causas discutere, militias saeculares exercere, saevire in alios,
alios caedibus agere non cessabat, manibus etiam propriis verberare, proterire
multus ac dicere: 'Non ideo, quia clericus factus sum, et ultur iniuriarum
mearum non ero?' Sed quid dicam de ceteris, cum nec ipsis quoque germanis
parceret, sed ipsos magis expoliarit? Cum quo numquam iustitiam de rebus
paternis maternisve adsequi potuerunt. Quinto autem anno episcopatus sui
expleto, cum iam sextum ingrediens aepulum civibus cum inmensa laetitia
praeparasset, a febre correptus, annum quem coeperat protinus, morte inminente,
finivit. In cuius loco Berthramnus Parisiacus archidiaconus subrogatus est. Qui
multis altercationibus cum relicta illius defuncti habuisse probatur, eo quod
res, quae tempore Badegyseli episcopi aeclesiae datae fuerant, tamquam proprias
retenebat, dicens: 'Militia haec fuit viri mei'. Et licet invita, tamen cuncta restituit. Erat enim ineffabili malitia.
Nam saepius viris omnia pudenda cum ipsis ventris pellibus incidit, feminis secriciora
corporis loca lamminis candentibus perussit et multa alia inique gessit, quae
tacere melius potavi. Obiit et Sabaudus Arelatensis episcopus; in cuius loco
Licerius regis Guntchramni refrendarius est adscitus. Gravis tunc Provinciam
ipsam lues debellata est. Obiit et
Euantius Viennensis episcopus; in cuius sede Virus presbiter de senatoribus,
rege elegente, substituetur. Multique eo anno sacerdotum ex hoc mundo migrati
sunt, quod praeterire volui, eo quod unusquisque in urbe sua sui reliquerit monimenta.
|