|
Nam superius diximus, Massiliensis urbis contagio
pessimo aegrota quanta sustenuerit, altius replecare placuit. His enim diebus
Theodorus episcopus ad regem abierat, quasi aliquid contra Nicetium patricium
suggesturus. Sed cum a rege Childeberto
minime de hac causa fuisset auditus, ad propria redire disposuit. Interea navis
ab Hispania una cum negutio solito ad portum eius adpulsa est, qui huius morbi
fomitem secum nequiter deferebat. De qua cum multi civium diversa mercarentur,
una confestim domus, in qua octo animae erant, hoc contagio interfectis
habitatoribus, relicta est vacua. Nec statim hoc incendium lues per domus
spargitur totas; sed, interrupto certi temporis spatio ac velut in segetem
flamma accensa, urbem totam morbi incendio conflagravit. Episcopus tamen urbis
accessit ad locum et se infra basilicae sancti Victoris saepta contenuit cum
paucis, qui tunc cum ipso remanserant, ibique per totam urbis stragem
orationibus ac vigiliis vacans, Domini misericordiam exorabat, ut tandem
cessante interitu populo liceret in pace quiescere. Cessit vero haec plaga
valde minsibus duobus, cumque iam securus populus redisset ad urbem, iterum
succedente morbo, qui redierant sunt defuncti. Sed et multis vicibus deinceps
ab hoc interitu gravata est.
|