Declamatio

 1 1 |        Aethiopem?" Est interdum, iudices, malarum quoque rerum sua
 2 2 |           non liquet. Aestimate, iudices, quid fugiam, qui hoc postulo!
 3 2 |       hoc postulo! Quid hoc est, iudices, a patre parricida non timeor?
 4 2 |       vel carcerem malis. Debeo, iudices, debeo tandem agere mitius
 5 2 |      sortem tuam, si putas aliud iudices debere respicere, quam quod
 6 2 |         divitem caedis. Numquam, iudices, contra istum tutior veni:
 7 2 |          fecisse dicit. Invenit, iudices, pessimus adulescens, quomodo
 8 2 |          PARS ALTERA~Si neganti, iudices, non vultis, quod proximum
 9 3 |      praemio. Absit, sanctissimi iudices, ut hanc vos fidem tyrannicidii
10 7 |      iniusto supplicio. Equidem, iudices, propitium mihi divitem
11 13|           Sero coepit hic miles, iudices, mortem contemnere. Ego
12 13|          erratur. Vos interrogo, iudices, utrum sit sanus, qui et
13 14|          fama quam poena. Vetus, iudices, dictum est, ut aurum igni,
14 15| praeripuit et filium. Comparate, iudices, non ante rerum argumenta
15 16|       liceat occidere. Creditis, iudices, quod filio meo bene inimicus
16 16|   redemit. Abdicatur. Rideri me, iudices, opinabar a patre, cum se
17 18|        se ille, qui rapuit. Ego, iudices, rapui, ego domum duxi,
18 22| profectione transegeram; hic me, iudices, hic puer prodidit. Si perseverat
19 22|         iudicia plus ad cuiusque iudices proficiunt merita privata
20 22|      patre. Sero me, sanctissimi iudices, abdicare patet: ius enim
21 25|      iudicastis. Veniam a vobis, iudices, postulo, quod gladiator
22 25|          iudicio loquor. Erravi, iudices, fateor, erravi, qui semper
23 25|          non decipis. Scitis me, iudices, periculum contemnere, sed