Liber, Paragraphus
1 1, 4 | ita tamen, ut, idololatria penitus relicta, christianae religioni
2 1, 11| vel quia ejus insidiae penitus defecerint si in dolo baptismum
3 1, 11| Unde et intercluso reumate, penitus intumuit. Sicque toto erisipilato
4 1, 15| cesset, sese a regis consilio penitus discessuros. Rex dissuasionibus
5 1, 17| affectus anxietate, ad ultionem penitus sese convertit. Amicitiam
6 1, 22| respondendi vires habuere, sese penitus deceptos rati. Qui tamen
7 1, 46| tamen ductus cupiditate rem penitus vitavit. Nam transfugis
8 1, 47| nec tamen in ejus fidem penitus concedunt. Quorum priores
9 1, 51| circumvallante exercitu penitus inclusi, miserabili fortunae
10 2, 11| a quo exordiri possent, penitus ignorarent, aliquantisper
11 2, 11| est. Nos quoque id ipsum penitus ignoramus. At rei summam
12 2, 18| partes sustentare, et a se penitus defecisse, Rheno transmisso
13 2, 25| proditionis insimulatos, nec tamen penitus convictos, cum in hac re
14 2, 31| ejusque conquestio. Otto penitus injuriam dissimulans, baculo
15 2, 40| sese inter eos judicem, penitus aequitatem utrique parti
16 2, 48| stirpis nobilitatem posse penitus absumi, si desertoribus
17 2, 48| absumptione patris et filiorum penitus abolere tirannum voluisse.
18 2, 49| inducturum, ac terram ejus penitus depopulaturum. Quod si quolibet
19 2, 59| consedere convivas, causam rei penitus dissimulans, ac sepe eis
20 2, 59| veneni in pedem sinistrum penitus dilapsa est; in tantum ut
21 2, 64| insisteret, et ne privatus penitus dignitate videretur aliquas
22 2, 67| facturum asserens. Et sic causa penitus indiscussa, sinodus soluta
23 2, 78| episcopi, epistolae sententiam penitus confutarunt ac calumniarum
24 2, 90| magnitudine fasciculorum vultus penitus abdentes. Quibus advenientibus
25 3, 2 | suae fidelitatis virtutem penitus demonstraret, regem ejusque
26 3, 22| structura distendebantur, penitus diruit. Unde et ampliore
27 3, 44| astronomia in Italia tunc penitus ignorabantur, mox papa Ottoni
28 3, 56| astruebat. Illudque eum penitus ignorare dicebat, in quo
29 3, 63| Gerbertus: In hoc, inquit, penitus non contradico. Sed vide;
30 3, 74| monasterium, apud Chelas penitus subruerunt atque combusserunt.
31 3, 82| feceritque. Cui a mente penitus excessit, quam liberali
32 3, 87| Romam illum adiit. Ne ergo penitus sui voti compos glorietur,
33 3, 93| contumeliam dissimulans, nihil penitus refragratus est. Interea
34 3, 95| patriae gentis pro peregrinis penitus deposuerat. Itaque in miserandam
35 3, 95| miserandam fortunam res penitus dilapsa est, ut et moribus
36 4, 7 | Ab hac ergo suspitione penitus discedite, summumque praesulem
37 4, 18| etiam quam pervaserant, igne penitus consumendam. Collectis itaque
38 4, 26| fecisse perspitio, et me penitus observasse idem fateor.
39 4, 26| doli, nullius fallatiae penitus arguar. Vos vero aut suffecti
40 4, 29| Cirographi scriptum. Et ut penitus mentis conceptum aperiam,
41 4, 30| perditionis data. Quod cum regi penitus sufficeret, episcopis tamen,
42 4, 34| dans, quod vere molitur penitus dissimulat. Ad quid potius
43 4, 36| quoque fidei, regi servandum, penitus abrupit. G. et V. per dies
44 4, 37| exercitum duxit. Quam etiam penitus depopulatus combussit; sic
45 4, 42| factum asseram; et quod penitus hoc metropolitanum peniteat,
46 4, 45| inviolabiliter servaret. Sese penitus non ignorare Karolum ei
47 4, 47| Karoli suorumque habitum penitus pervidisset, sese etiam
48 4, 55| necessitate reo sit indulgendum, penitus non adverto. Hic enim incurrere
49 4, 57| dedit, jus fidei promissae penitus abrupit. An Manasse et Rotgerus
50 4, 60| roboratam sacrilegio perjurii penitus violaverit. Sed est quiddam
51 4, 84| ut simulata superficies penitus lateret, filicem collectam
52 4, 90| ecclesia dissentientem, penitus devita (Tit. III, 10). Nec
53 4, 94| suspectum habebat. Unde et ne penitus a se deficeret, ab eo obsides
54 4, 95| et legatorum allegationem penitus sprevit, atque illos immunes
55 4, 99| harum ut video fraudium penitus es ignarus. Quae licet te
56 4, 99| tanto fervore militis, res penitus innotuit. Detentus ergo
|