Liber, Paragraphus
1 1, 3 | 60, adv. Vigilant.) Sola inquit: Gallia monstra non habuit,
2 1, 3 | Dialog. I, 4) : Edacitas, inquit, in Graecis gula est, in
3 1, 9 | Ad haec Odo rex: Nostro inquit dono, ac principum voluntate
4 1, 22 | metropolitanus manu apprehenso: Veni inquit rex, tuisque potius utere.
5 1, 24 | haec Heinricus : Multa, inquit, me ab his dehortantur,
6 2, 7 | Intuitusque transfugam: Putasne, inquit, tuae curae oppidum hoc
7 2, 30 | injuriam non passus: An inquit his interesse non debui?
8 2, 30 | Fervidusque propinquans: Surge inquit paululum rex! Quo mox surgente,
9 2, 72 | sedis vicarius: Optime, inquit, atque utiliter frater ac
10 2, 76 | Ad haec rex Otto: Multa, inquit, sunt patres beneficia,
11 3, 7 | disponendum suscipiens: Sinite, inquit, per dies aliquot me istud
12 3, 26 | memorabilis sic exorsus: Quoniam, inquit, pater sanctissime multa
13 3, 27 | Ad haec domnus papa: Res, inquit, domni ac patroni nostri
14 3, 34 | abbatum primas: Quod hic, inquit, a te promulgatum est pater
15 3, 35 | metropolitanus subjungens: Si, inquit, placet sinodo interdicetur.
16 3, 36 | Rursusque primas exorsus: Adhuc, inquit, nostro ordini inimica proferam.
17 3, 36 | metropolitanus: Hoc quoque, inquit, nostra auctoritate prohibemus. ~
18 3, 37 | alia adjungens: Quoniam, inquit, de vitiis nostri ordinis
19 3, 60 | quoque Gerbertus: Cum hoc inquit magni constet, ut pote divinarum
20 3, 61 | Ad haec Gerbertus: Inde, inquit, vehementius mirandum videtur,
21 3, 62 | debetur, ille mox: Ipsam, inquit, causam dico, propter quam
22 3, 62 | vero Gerbertus: Quoniam, inquit, nunc patet quid proponas,
23 3, 62 | humana. Et Otricus: Cur inquit unius rei causam, tot dictionibus
24 3, 63 | Gerbertus quoque: Non omnes, inquit, causae, uno valent nomine
25 3, 63 | Atque hic Otricus: Si, inquit, Dei voluntatem causam conditi
26 3, 63 | voluntatem. Et Gerbertus: In hoc, inquit, penitus non contradico.
27 3, 65 | Ad haec Gerbertus: Si, inquit, secundum Porphirium atque
28 3, 80 | Gallos. Ad haec Otto: Novi, inquit, quantam labem rei publicae
29 4, 4 | metropolitanus: Cum constet, inquit, bonos quosque pravorum
30 4, 11 | interminatur ipsa Divinitas? Vae, inquit, qui dicitis malum bonum,
31 4, 14 | lacrimis suffusus: Video, inquit, aetatem meam procedere,
32 4, 47 | Adalbero vero: Quoniam inquit arcem hanc mihi nuper surripuistis,
33 4, 47 | subibitis. Ad hec Karolus: An inquit, o episcope, hesternae cenae
34 4, 59 | Bruno episcopus: Mentem, inquit, vestram satis plane intelligo.
35 4, 62 | commissum erat: Et pro se, inquit, ex parte defensionem continet,
36 4, 74 | episcopus adorsus: Numquidnam inquit juditii expertem te tua
37 4, 74 | mox prosecutus: An ideo inquit communioni restituendus
38 4, 76 | abnuit. Iste quoque: Quo inquit ordine ad regium jus accessit?
39 4, 76 | prosequitur. Et iste: Cur inquit Odoni praejuditium fit,
40 4, 76 | eo nunc potiatur? Quoniam inquit id regi sic visum est. Et
41 4, 76 | visum est. Et iste: Putasne inquit, ipsam Divinitatem non offendi,
42 4, 76 | frustratur? Et ille: Ita inquit. Et non solum id, sed et
43 4, 76 | Atque ad haec iste: Si inquit ad Odonem transverti velles,
44 4, 76 | adipiscereris. Ille vero: Quomodo inquit absque peccato et dedecore
45 4, 76 | posse confidis? Et iste inquit: Si te cum castro Odoni
46 4, 105| eloquium recurritur: Si oculus inquit tuus scandalizat te et reliqua (
47 4, 105| sceleris ejus incurrerent. Si, inquit magnus Leo papa, omnes sacerdotes
|