Liber, Paragraphus
1 1, 6 | Cuique vitam tantum salvare satis fuit. Rerum suarum ereptionem
2 1, 15 | regem adeunt, ac apud eum satis conqueruntur, hominem obscuris
3 1, 22 | Rotbertum redeunt, atque rem non satis prospere gestam desertori
4 1, 24 | Sed quia de futuro nemo satis callidus, nemo satis prudens
5 1, 24 | nemo satis callidus, nemo satis prudens fit, licet saepius
6 1, 36 | cum eo consensus. Sed hoc satis improvide ac inconsulte.
7 1, 47 | urbem Suessonicam, eo licet satis reclamante, regem sibi praefecerunt (
8 2, 3 | Adelstanus rex ac si barbaris non satis credens, ab eis fidem per
9 2, 20 | legatos regi dirigit, qui sese satis ei fidelem indicent: quo
10 2, 45 | consentiebant. Rationibusque non satis utiliter procedentibus,
11 2, 48 | obside oblato, Nortmannis non satis fuit; majorem admodum petentes.
12 2, 65 | etenim quod non aequitatem satis commode haec altercatio
13 2, 74 | atque serenissimi regis satis breviter ac dilucide digestam,
14 2, 84 | oppugnabat. Et quia non satis adhuc murorum firmamento
15 3, 26 | onerosum non fiat, et petenti satis commodi comparet. Est mihi
16 3, 44 | interrogatus, in mathesi se satis posse, logicae vero scientiam
17 3, 54 | grammaticum; ibi enim haec satis habundanterque tractata
18 3, 70 | sufficeret, nec de suis satis spei haberet. At cum alii
19 4, 14 | futuri doloris, quam honoris. Satis infelix pater fui, qui natis
20 4, 30 | episcopis tamen, ut fertur, non satis id visum est, nisi illud
21 4, 42 | machinatio. At postquam satis amplexationum, osculorum
22 4, 42 | amplexationum, osculorum satis factum est, Adalbero penes
23 4, 42 | sum fidem facere. Si hoc satis erit et reddiderit, de regis
24 4, 46 | deficiant hortatur. Postquam satis colloquii cum suis habuit,
25 4, 50 | et in peragendo itinere satis providus, naviculam circumquaque
26 4, 59 | Mentem, inquit, vestram satis plane intelligo. Hic qui
27 4, 89 | intelligentiae purioris fuere, satis laceratum eo tempore fuit,
28 4, 103| diu distuli, et postea non satis sponte acquievi, quoniam
|