Liber, Paragraphus
1 1, 4 | Galliae primatibus, ut dono regum haec provincia ei conferretur;
2 2, 55| instandum esset. Illi mox regum animositatem demonstrantes,
3 2, 55| ut egrediatur, suosque ab regum indignatione eripiat. His
4 2, 58| 58. Dum haec gererentur, regum exercitus in ipsa diei orientis
5 2, 65| Ambianensium episcopum ordinasset, regum sententia in aliam sinodum
6 3, 81| 81. Lotharii et Ottonis regum conciliatio. Convenerunt
7 3, 91| unius regni angustia, duorum regum majestati nimium derogaret. ~
8 4, 4 | Si de praeteritis agitur, regum salutem hactenus optavi.
9 4, 18| Karolum. Quae dum aguntur regum auribus delata sunt. Qui
10 4, 18| supplicem conferret, et dono regum se posse tenere res pervasas
11 4, 42| Nam cum et vobis gratia regum, et mihi Karoli reddetur,
12 4, 51| proferrent, idque ad, aures regum relatum esset, edicto regio
13 4, 53| reverendi, serenissimorum regum jussu, necnon et sacrae
14 4, 57| sese umquam violaturum; regum hostes pro ingenio et viribus
15 4, 57| Karolus avunculus meus, regum adversarius patet, cum ei
16 4, 57| An Manasse et Rotgerus regum adversarii dicendi non sunt,
17 4, 66| et jussu serenissimorum regum, hic collecti sumus, non
18 4, 71| 71. Regum ingressus in sinodum. Quod
19 4, 71| Tunc episcopi Arnulfum ut regum genibus provolvatur commonent,
20 4, 74| communione privatus esset regum pedibus provolutus, multa
21 4, 77| sese parat. Quae omnia ad regum aures mox delata feruntur.
22 4, 78| 78. Accessus regum ad Milidunum. Paratis itaque
23 4, 80| reparata sunt. Etenim Fulco qui regum partibus favebat, exercitum
24 4, 98| o episcope, in perniciem regum et principum, apud Ottonem
25 4, 98| abrupisti, cum apud Ottonem de regum interitu tractasti, eorumque
26 4, 99| innotuit. Detentus ergo regum jussu, utpote desertor custodibus
|