Liber, Paragraphus
1 2, 17| compulit. Presenserat enim Ottonem velle in suum jus Belgicam
2 2, 29| amiciciam conveniunt, ac per Ottonem Hugo. Rex principibus in
3 2, 30| videri. Quapropter oportere Ottonem inde amoliri, regique cedere.
4 2, 50| deliberationis. Et post consultum, Ottonem expetit. Qui cum per legatos
5 2, 63| Et quia rerum utilitas Ottonem consiliis interesse exigebat,
6 2, 68| domni papae vicarius, ad Ottonem regem, ob evocandam atque
7 2, 73| Conquestio Ludovici regis apud Ottonem regem et sinodum regni.
8 2, 86| Ludovicus Gerbergam reginam ad Ottonem fratrem suum dirigit, ut
9 3, 13| ejus principatui adjicit; Ottonem vero Burgundia donat. ~
10 3, 68| Indignatio Lotharii in Ottonem. Igitur in Aquensi palatio
11 3, 69| Impetus Gallorum spontaneus in Ottonem. Mox dux et alii primates
12 3, 69| sponte ituros cum rege, et Ottonem aut comprehensuros, aut
13 3, 69| dispositi per centurias, Ottonem non sufficientem habere
14 3, 71| Lotharius cum exercitu affuit, Ottonem se capturum ratus. Et certe
15 3, 78| Lotharius considerans Ottonem neque dolis falli, neque
16 3, 78| consultantibus tamen decretum est, Ottonem in amiciciam regis revocandum,
17 3, 79| 79. Oratio Gallorum ad Ottonem. Hactenus, inquiunt, discordiae,
18 3, 83| est, si Romae nunc positum Ottonem legatis praemissis cautus
19 3, 86| feci. Unde nunc Romam iens, Ottonem adiit, in mei contumeliam,
20 3, 87| amovit, sed et fratrem meum Ottonem a nobis conatur avertere;
21 3, 97| defuncti superstitem filium Ottonem parvum rapuit, ejus loco
22 3, 99| tenebatur, quippe cum et Ottonem infantem aetatis infirmitas
23 4, 97| utrumque in voto habuisse, ut Ottonem regem Galliis inducerent,
24 4, 98| regum et principum, apud Ottonem regem et Odonem tirannum
25 4, 98| fidem abrupisti, cum apud Ottonem de regum interitu tractasti,
26 not | regis perfidicam dinosceret, Ottonem regem frequentat, et patefacta
|