Liber, Paragraphus
1 2, 69| Gauslinus Tullensis episcopus, Adalbero Mettensis episcopus, Berengarius
2 2, 97| Hugo, cognomento Niger, Adalbero quoque atque Fulbertus episcopi.
3 3, 22| regalis nobilitatis vir Adalbero, ex Mettensium similiter
4 3, 26| 26. Quod metropolitanus Adalbero de rebus sancti Remigii
5 3, 30| 30. Quod Adalbero privilegium in sinodo ab
6 3, 57| venerandus Remorum metropolitanus Adalbero, post eundem annum Romam
7 3, 66| Eodem tempore Emma regina et Adalbero Laudunensis episcopus infames
8 4, 2 | fortunas, sitos esse volui. Adalbero Remorum metropolitanus episcopus,
9 4, 15| negotio quererent. Quo tempore Adalbero ejusdem urbis episcopus,
10 4, 41| Arnulfum. Ab hoc tempore Adalbero Laudunensium episcopus,
11 4, 42| osculorum satis factum est, Adalbero penes quem simulationis
12 4, 43| fideliter ordinabantur, Adalbero apud regem de Karolo et
13 4, 44| 44. Adalbero Karolum et Arnulfum sacramento
14 4, 44| Arnulfum sacramento decipit. Adalbero sine dilatione in loco constituto
15 4, 44| sunt, atque a se digressi. Adalbero regi se contulit, quae egerat
16 4, 44| gratia quam ante habendum. Adalbero haec Arnulfo refert. Regem
17 4, 45| prandio die eadem regi dexter, Adalbero reginae levus resideret.
18 4, 46| Quae dum sic sese haberent, Adalbero a rege digressus est, Karolumque
19 4, 47| est, dormitumque in mane. Adalbero sui doli conscius, dormientibus
20 4, 47| pollicens. Quo digresso, Adalbero in ipso ostio sese medium
21 4, 47| matutinus eorum afferat eventus. Adalbero vero: Quoniam inquit arcem
22 4, 47| a captivitate liberatus. Adalbero regi Silvanectim legatos
23 4, 51| Guido Suesorum episcopus, Adalbero Laudunensis episcopus, Herivevus
24 4, 97| contrarium relapsa est. Adalbero enim qui horum ministrum
25 4, 98| 98. Adalbero totius fraudis causa reprehenditur.
|