Liber, Paragraphus

 1   2, 1 |       namque Celtae cum Aquitanis, Hugonem Rotberti regis filium, Belgae
 2   2, 22|       oppidum dirutum dolens, apud Hugonem ducem qualiter Remos invadat,
 3   2, 24|          veniens, Heriberti filium Hugonem, presbiterum ordinavit.
 4   2, 25|   convocant, qui inter Artoldum et Hugonem, controversiam determinent,
 5   2, 25|        episcopium repudiaverit; at Hugonem, quod omnium unione electus,
 6   2, 25|       annuentes, sacerdotio dignum Hugonem asserunt, eo quod non solum
 7   2, 25|     personae nobilitate adornetur. Hugonem itaque pene omnium conibentia
 8   2, 29|         Laudunum rediit. Otto vero Hugonem in regis gratiam reducere
 9   2, 34|          transisse indignantes, ad Hugonem ducem concedunt. ~
10   2, 56|     deputantes, ipsi tres reges in Hugonem ducem cum exercitu feruntur.
11   2, 77|           77. Epistola a sinodo ad Hugonem delegata. Quibus dictis,
12   2, 78|           agitabatur inter sese et Hugonem sibi subrogatum episcopum,
13   2, 80|            communione sequestrant, Hugonem Remensis aecclesiae pervasorem,
14   2, 81|           ibi exeratur anathema in Hugonem tirannum. ~
15   2, 82|       copias duce Chonrado, contra Hugonem tirannum accipit. Quae dum
16   2, 82|     consideratione discussae sunt, Hugonem tirannum anathemate damnant,
17   2, 82|          laceraretur, eo quod ipse Hugonem episcopum sacrasset, in
18   2, 83|       mittuntur. Compererat etenim Hugonem abdicatum ibidem reclusum,
19   2, 95|           eis roborari constituit. Hugonem quoque Galliarum ducem,
20   3, 13|         liberalitatem demonstrans, Hugonem pro patre ducem facit, et
21   3, 17|    successori; asserens praedictum Hugonem abdicatum, tam sinodo Romana,
22   3, 68| indignabatur. Ergo Francorum ducem Hugonem, reliquosque regni primates
23   3, 86|        votum mihi fieri id petere. Hugonem ducem sciatis me hactenus
24   4, 11|         fortunatam, egregium ducem Hugonem in regnum coronate. Ne ergo