Liber, Paragraphus

 1   1, 7 |                       7. (892.) Odo rex contra pyratas exercitum
 2   1, 9 |     moriturum cognosco. Ad haec Odo rex: Nostro inquit dono,
 3   1, 13|     ejusque obitus. Quod factum Odo rex comperiens, ab Aquitania
 4   4, 51| Rathodus Noviomensis episcopus, Odo Silvanectensis episcopus,
 5   4, 66|         de juditio accelerando. Odo Silvanectensis episcopus
 6   4, 75|     Miliduni ereptione. Interea Odo rerum suarum augmentum querebat.
 7   4, 79|   interiit. Cum haec agebantur, Odo cum exercitu haud procul
 8   4, 79| consularem suspendio interisse, Odo respondisse fertur, sese
 9   4, 80|   faciendum arbitrabatur, donec Odo aut tedio victus redderet,
10   4, 80|   vastat. Post cujus digressum, Odo in ejus terram versa vice
11   4, 81|         de Miliduni pervasione. Odo interea, castro amisso frustratus,
12   4, 81|     Haec legati Odoni referunt. Odo itaque regem adiit. Coram
13   4, 91|        Fulconis partes tutabat, Odo suorum necnon et piratarum
14   4, 91|       bellumque Odonis indicit. Odo, pudore tactus, a Gallis
15   4, 91|        collecti sese conferant. Odo interim suos placat, colligit
16   4, 92|         fratris ac nepotum. His Odo perceptis, suorum usus consilio,
17   4, 93|      Haec dum exagitarentur, et Odo exercitum suum paulatim
18   4, 93|          hortatur atque suadet. Odo suos ut spoponderant non
19   4, 94|      adsistat, eosque adurgeat. Odo regis exercitum non sustinens,
20   4, 94|     reducens, Parisium devenit. Odo quoque nihil amittens, indempnis
21   4, 95|         perimit. In hanc igitur Odo lapsus, infestis gulae doloribus
22   4, 95|         natae synanticae facta, Odo monachus factus defecit,
23   4, 98|         Remorum metropolitanus, Odo vero Francorum dux haberetur.