Liber, Paragraphus

 1   2, 10|  clementiam implorant. Rex ergo amplius tumultuari prohibens, intactos
 2   2, 31|     injuria irrogata apud illos amplius conquerebatur; ultra aequum
 3   2, 42|     autem utpote ab rege datum, amplius oppugnat. Rex quoque iterum
 4   2, 49|     conamine adhibiturum; atque amplius duce, se a Gallis accepturum
 5   2, 52|      itaque conferam? Paransque amplius conqueri, ab indignantibus
 6   2, 57|         illi prosecuti, si quid amplius possit, interrogant. Ille
 7   2, 61|   honorant, atque hoc ab Ottone amplius; a quo etiam Ludovicus regiis
 8   2, 64|   itaque ut officio pontificali amplius insisteret, et ne privatus
 9   2, 73|  subvertebat, inimicos in odium amplius incitabat. Tandem urgente
10   2, 97|      sese grassati fuere, tanto amplius exinde amicitia se coluere.
11   3, 26| caritate filium complexus ad te amplius attraxisti, quod tibi onerosum
12   3, 84|      ipse dux ad se veniret, ut amplius uterque amiciciae vim experiretur,
13   4, 4 | injuriae locum accidisse. Multo amplius vero miror egregios principes
14   4, 31|         sese corrumpatur in se, amplius vero impulsionibus ad flagitium
15   4, 32|                        32. Quod amplius justo Karolum Arnulfus dilexerit.
16   4, 44|     amicitiae inter sese exinde amplius colendum, diversis rationibus
17   4, 47|  saepius, benivolentiam profert amplius. Sese quoque si oporteat
18   4, 76|    gloria eo ulterius iret, quo amplius honoris culmen adipiscereris.
19   4, 79|        respondisse fertur, sese amplius lesum suorum comprehensione,
20   4, 81|          atque in tanta injuria amplius parcendum. Rex orationis
21   4, 97|       potentes, aeque etiam aut amplius sapientes sint. Ipsi ergo