Liber, Paragraphus

 1   2, 40 |    conferre meditabatur. Qui cum Arnulfum de recompensatione rerum
 2   2, 40 |      amissa repetere adverteret, Arnulfum quoque majora restituturum,
 3   2, 42 |          ad regis aures perlato, Arnulfum ac Erluinum comites, simulque
 4   2, 60 |           exercitum parat, et in Arnulfum, cum in regem non auderet,
 5   3, 84 | prudentiae et astutiae assumens, Arnulfum videlicet Aurelianensium
 6   4, 28 |  Rationes coram dispositae sunt. Arnulfum itaque si quod spondet faciat,
 7   4, 35 |        ostia obseravere. Karolus Arnulfum perquirens nec reperiens,
 8   4, 41 |         machinatio in Karolum et Arnulfum. Ab hoc tempore Adalbero
 9   4, 44 |          44. Adalbero Karolum et Arnulfum sacramento decipit. Adalbero
10   4, 44 |      auditis, negotium approbat, Arnulfum sese recepturum si veniat
11   4, 47 |   repulsum comprimunt. Nec minus Arnulfum pervadunt. Quos comprehensos,
12   4, 47 |     uxore et natis captum, atque Arnulfum inter hostes inventum et
13   4, 57 |           Indignatio Brunonis in Arnulfum. Bruno Lingonensis episcopus
14   4, 65 |           Indignatio Gualteri in Arnulfum. Gualterus Augustudunensis
15   4, 70 |      nihil aliud superesse, nisi Arnulfum in medium statuendum censebant,
16   4, 71 |        asseverant. Tunc episcopi Arnulfum ut regum genibus provolvatur
17   4, 73 |        Daibertum archiepiscopum, Arnulfum episcopum, Godesmannum episcopum,
18   4, 103|     stantem inveniens, reppulit, Arnulfum praetulit. Cui tamen plus
19 not     |         etiam inter Gerbertum et Arnulfum praesentaliter ratio discussa