Liber, Paragraphus

 1   1, 13| insomnietatem pati coepit. Quae cum nimium succresceret, mentis alienationem
 2   1, 14|            omnia fuisset, si in uno nimium non errasset. ~
 3   1, 16|        posse carere respondit. Quod nimium Rotbertus indignatus, cum
 4   1, 18|      referuntur. Quod etiam omnibus nimium animi incussit dolorem.
 5   1, 23|           quoque Germanorum optime, nimium a recto secessisse videris.
 6   1, 23|         digesta non efficit oratio? Nimium inquam ab utrisque oberratum
 7   1, 35|           filiae Gerbergae conjugio nimium felix, in nimiam prae insolentia
 8   2, 7 |           repentina persecutio. Qui nimium saevientes, municipia aliquot,
 9   2, 19|              atque in parte utraque nimium fusi. Qua die Germanorum
10   2, 90|          loco quem possidet. Et jam nimium omnes sauciati pene deficiebant,
11   2, 92|         Belgae vero quia ab urbanis nimium arcobalistis impetebantur,
12   3, 5 |            egritudinem decidit, qua nimium affectus, vitae finem accepit (
13   3, 56|             figure solutionem fieri nimium optabat. Nec defuit rei
14   3, 65|         Cumque verbis et sententiis nimium flueret, et adhuc alia dicere
15   3, 91|              duorum regum majestati nimium derogaret. ~
16   4, 24|      simulque et mentis alienatione nimium vexaretur, nullaque crisi
17   4, 47|           hesternae cenae memor sis nimium miror. Non ergo ipsa Divinitatis
18   4, 62|       detestandae cupiditatis morbo nimium laboraret, egit quod reprehendi