Liber, Paragraphus

 1   2, 5  |           nocte egressi aufugerunt. Cives vero qui remanserunt, regi
 2   2, 55 |                       55. Nec tamen cives assiduis tumultibus victi,
 3   2, 62 |          bis inferunt. Nec minus et cives vehementissime resistunt.
 4   2, 87 |        habitudo id ferret, an etiam cives in observatione urbis cautissimi
 5   2, 89 | prosperabitur. Si ergo tempestivius cives insidias advertant, bellumque
 6   3, 101|          ferme continuis diebus. At cives cum viderent nulla a suis
 7   4, 16 |         sonitu tumultuabantur. Unde cives territi, utpote qui ignorabant
 8   4, 24 |            honore sepulturae dedit. Cives domino destitutos, mira
 9   4, 26 |                 26. Oratio regis ad cives Remenses. Et omnibus accersitis,
10   4, 27 |            civium ad regem. Ad haec cives: Cum, inquiunt, vestrae
11   4, 27 |         exsecuturum pollicens; erga cives non modicam benivolentiam
12   4, 35 |           tumultusque discurrentium cives incautos excitaret, Arnulfus
13   4, 47 |        ululatus in coelum ferretur, cives per urbem turbati et expergefacti
14   4, 53 |        nefariis quibusque violatum; cives quoque a praedonibus direpti.