Liber, Paragraphus

 1   1, 5  |        barbaris injectas ultum ire parati. Et quia Karolus
 2   1, 23 |     nostro regi apud te oratum ire suasit. Ante hac enim non
 3   2, 19 |       dedecoris injuriam ultum ire volens, omnem Belgicam lustrat,
 4   2, 73 | sperans, quo animus impelleret ire volebam. Verum aliter provenisse
 5   3, 74 |     milibus equitum in Gallias ire parabat. Nec moratus praemissis
 6   3, 74 |         et gemebundum ad ducem ire coegit. Turbati ergo repentino
 7   3, 79 | ultimas suorum regnorum gentes ire disposuerit, alterum acsi
 8   3, 102|     potius foret sese ulterius ire, armisque et viribus totam
 9   4, 24 |       accitis qui aderant, mox ire disposuit. Quo in itinere
10   4, 37 |   militum collegit in tirannum ire disponens; obsidionem ei
11   4, 47 |      conscia instabat. Quietum ire constitutum est, dormitumque
12   4, 98 |         perjurii arguemur. Sed ire reges non expedit, eo quod