Liber, Paragraphus

 1   1, 45 |        plurimum, ut Dei tantum auxilium implorent; nihil eis metuendum,
 2   2, 14 |        his quaerimoniis motus, auxilium annuit, ac militum copiam
 3   2, 16 |      dimicaret, regique nepoti auxilium ferret. Comperto vero contra
 4   2, 53 |        memorans. Unde et amico auxilium conferat. Urbes amissas
 5   2, 53 | excipiens, cum copiis in regis auxilium se iturum spondet, ac tempus
 6   2, 87 |    nimio animi fervore Ottonis auxilium praevenire meditabatur.
 7   3, 18 |    quodam illustri, cui a duce auxilium ferebatur. At ille utpote
 8   4, 15 |         15. Mox omnes commoti, auxilium spondent, et sese ad auxiliandum
 9   4, 61 |       servaturum, consilium et auxilium eis secundum meum scire
10   4, 91 |      imploraturus. Cui cum rex auxilium polliceretur, obstinatiore
11   4, 103|      incurrerem: Impio praebes auxilium, et iis qui oderunt me amicitia