11. (939.) Dolus Arnulfi atque, oppidi
Monasterioli captio. Haec dum gererentur, Arnulfus praedictus Morinorum
princeps, Erluini oppidum secus mare situm Monasteriolum nomine, suae parti
addere cogitans, eo quod ex navium advectationibus inde plures questus
proveniant, adipiscendi insidias componebat. Dirigit itaque quosdam suorum
callidos in veste abjecta, dolos dissimulans, ad quendam ejusdem oppidi
custodem, quem etiam in proditione non diffidebat facillimum. Qui ingressi, eum
a domino salutant, ac loquendi opportunitatem petunt. Secedunt ergo. Illi tantum
esse negotium propter quod venerant simulantes, ut a quo exordiri possent,
penitus ignorarent, aliquantisper herebant. Et tandem suspirantes: Eia te,
inquiunt, Rotberte! eia te Rotberte! sic enim vocabatur quantis malis elapsus,
quantis periculis exemptus es, et quanti insuper secundarum rerum tibi debentur
successus! Et statim protulerunt duos anulos, alter aureum, alter vero ferreum. Et vide inquiunt, quid in his perpendi valeat. Quo
quid esset ignorante, illi prosecuntur: In auro dona egregia, in ferro vincula
carceris puta. Instat etenim tempus, quo et oppidum hoc in jus alterius concedat. Tacenda haec tuae fidei committimus. Res vobis nesciis
disposita est. Nos quoque id ipsum penitus ignoramus. At rei summam scire non negamus.
Mortem loquimur aut exilium. Unde et tibi
Arnulfus comes consulens, futurae cladis calamitatem per sua indicia
significavit; hortans ut ad sese transeas, et ab eo auri et argenti insignia,
terrarumque copiam ac militum multitudinem accipias, cum dono regis. In manus
Nortmannorum, qua arte nescimus, in proximo sitis deventuri. Et quid super his
tibi visum fuerit, amico per nos respondere ne differas. Ille cupiditate
ductus, proditionem addubitat. Herebat ergo stupens. Proponit sibi tandem
proditionis dedecus, ea posse necessitate purgari, quod omnes oppidanos in
proximo aut exulaturos aut morituros sibi innotuit. Proditionem ergo spondet, ac
juratus fidem dat. Nec minus et illi de pollicitis jurant. Tempus facinori datur, ac sacramento firmatur. Legati
digressi, sese persuasisse referunt.
|