13. Conquestio Erluini apud Wilelmum ducem de
castri uxorisque et natorum amissione. Erluinus vero vix mortis periculo liber,
ad Wilelmum principem Nortmannorum sese contulit, plurimam de suis casibus
quaerimoniam apud eum agitans, sese inquiens infeliciorem, cum opido et
militibus privatus, ac uxore filiisque orbatus, nihil praeter corpus possideat.
De oppidi amissione non se adeo affici, cum id sine spe aliqua recuperandi non
sit, eo quod terra immobilis, ac oppidum intransitivum sit. Uxoris vero ac
filiorum privatio, calamitatem interminabilem praetendere videntur, cum illis
consumptis ipse doloribus assiduis urgeatur, et non consumptis, at sub aliena
dominatione detentis, ipse vana seducatur exspectatione. Quare quoque ad
petenda solatia se venisse memorabat, ac gemebundus haec indesinenter petebat.
|