22. Heribertus et Hugo Remos obsident et
capiunt, praesulemque pellunt. Heribertus malorum occasionem nactus, acsi
suorum oppidum dirutum dolens, apud Hugonem ducem qualiter Remos invadat, atque
episcopum expungat, vehementissime agit. Cui
mox Hugo utpote tiranno tirannus consentiens, sese auxiliaturum pollicetur.
Collecto itaque agmine ambo in urbem feruntur, multa eam circum obsidione
vallantes. Urbani Heriberto faventes, eo quod regio jussu ejus filium ante
Artoldum delegissent, bello cedunt, praesulemque relinquunt, atque ad suae
poenae cumulum desertores ad tirannos transeunt. Apertis vero portis sexta
obsidionis die, tirannos in urbem excipiunt. Artoldus pulsus, ad coenobium
sancti Remigii proficiscitur, suam ibi Deo conspectori omnium querimoniam
fundens. Ubi mox episcoporum aliquibus ac quibusdam magnatibus stipatus,
rogabatur ut Avenniacensi abbatia sanctique Basoli rebus contentus, episcopii
dignitate sese abdicaret. Atque multis minarum terroribus affectus consentit,
juratus etiam ut fertur repudiavit; et tandem canibus satisfaciens, ad sanctum
Basolum ibi moraturus abscessit.
|